رابطه سرمایه انسانی با ساختار صادرات منطقه ای

در عصر جهانی شدن اقتصاد و کمرنگ شدن مرزهای جغرافیایی و در عرصه ی رقابت بی وقفه، برای دستیابی به بازارهای هدف، آینده از آن کشورهایی خواهد بود که، بتوانند با تجهیز به تمامی ابزار لازم و تربیت نیروی انسانی متخصص و توانمند و اتخاذ مناسب ترین روش ها، گوی سبقت را از رقبای بی شمار بربایند. تجارت بین الملل از طریق بهبود تخصیص منابع، دسترسی به فناوری های نوین، استفاده از صرفه جویی های ناشی از افزایش مقیاس و افزایش رقابت داخلی، بر رشد اقتصادی تأثیر می گذارد. اهمیت نقش سرمایه انسانی بر افزایش تولید و رشد اقتصادی نیز مسأله ای است که از نظر اقتصاددانان دور نمانده است. بنابراین در این تحقیق تلاش بر آن است، تاثیر نهاده سرمایه انسانی (سرمایه انسانی شامل دانش، مهارت، شایستگی و قابلیت های نیروی انسانی می باشد) بر روی متغیرهای ساختار صادرات (تنوع، متوسط مقدار وزنی و متوسط ارزش ریالی محصولات صادراتی) مناطق صادراتی ایران مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. جامعه آماری پژوهش مناطق استانی ایران است که داده های مورد نیاز برای آزمون فرضیه ها، از سالنامه های منتشره سایت آمار ایران گردآوری می گردد. برای سنجش متغیر سرمایه انسانی از نسبت شاغلین دارای تحصیلات عالی بر کل کارکنان شاغل استفاده می گردد، زیرا اعتقاد بر این است که فرد آموزش دیده می تواند ظرف مناسبی برای تبلور سرمایه انسانی باشد. همچنین متغیرهای اندازه منطقه و موقعیت جغرافیایی منطقه نیز به عنوان دو متغیر مستقل دیگر در این مدل آورده می شوند. این تحلیل بر تاثیر طرف عرضه بر جریان صادرات تمرکز می کند و به این سوال پاسخ می دهد که چگونه جریان صادرات از مناطق دارای سرمایه انسانی خوب با مناطق دیگر متفاوت است. فرضیه های پژوهش در یک مدل رگرسیون و در روندهای ساختار صادرات از مناطق صادراتی ایران از طریق نرم افزار spss آزمون خواهد شد.